راوی می‌گوید: خدمت امام صادق (علیه‌السّلام) بودم که یکی از اصحاب حضرت عرضه داشت یابن رسول الله فدایت شوم، مردی فقیرم. امام (علیه‌السّلام) فرمود: روزهای چهارشنبه و پنج‌شنبه و جمعه را روزه بگیر و ظهر روز جمعه به پشت بام یا بیابانی که کسی تو را نبیند برو و پیغمبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) را زیارت کن و رو به قبیله بنشین و دست راست را روی دست چپ بگذار و بگو: «خداوندا! تویی تو، و امید به غیر تو به نومیدی بدل شود، و آرزومندی به غیرت به نتیجه و مقصود نرسد، تکیه‌گاه آن‌که تکیه‌گاهی ندارد، من جز تو تکیه‌گاهی ندارم، در کارم فرج و گشایشی قرار ده و مرا از جایی که گمان ندارم و گمان دارم روزی ده». بعد بر زمینسجده کن و بگو: «ای فریاد رس! از فضل خویش برایم ممری از روزی قرار ده». و آفتاب روز شنبه بر تو طلوع نکند، مگر با روزی تازه. نبی اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) چون برای اهل بیتش مشکلی پیش می‌آمد می‌فرمود: ای اهل من! نماز بخوانید نماز بخوانید.
