نیت (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نيّت (به ) از
واژگان نهج البلاغه به معنای قصد، عزم و اراده است.
نيّت:
به معنای قصد، عزم و اراده است.
چنان‌كه
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) فرموده:
«مَنْ ماتَ مِنْكُمْ عَلَى فِراشِهِ وَ هُوَ عَلَى مَعْرِفَةِ حَقِّ رَبِّهِ عَزَّوَجَلّ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ صَلَواتُ اللهِ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ ماتَ شَهِيداً ... و اسْتَوْجَبَ ثَوابَ ما نَوَى مِنْ صالِحِ عَمَلِهِ» «هر كه از شما اهل
ولایت و
امامت در رختخواب خود بميرد با معرفت بحق خدا، حق رسول و حق اهل بينش او شهيد از دنيا رفته و ثواب عملى كه نيّت كرده و موثّق نشده به او داده خواهد شد.»
(شرح‌های خطبه:
)
در ذيل همين كلام آمده:
«وَ قامَتِ النِّيَّةُ مَقَامَ إِصْلاَتِهِ لِسَيْفِهِ» يعنى «ثواب نيّت عمل خود را مى‌برد و نيّت او در جاى شمشير كشيدنش در راه حق مى‌ايستد.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نیّت»، ج۲، ص۱۰۸۲.
