وسوسه (مفردات)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مفردات به کار رفته در آیات قرآن، وسوسه است.
وسوسه بمعنى حديث نفس است يعنى كلاميكه در باطن انسان ميشود خواه از شيطان باشد يا از خود انسان در مجمع فرموده: وسوسه با صداى آهسته بسوى چيزى خواندن است
فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطانُ لِيُبْدِيَ لَهُما ما وُورِيَ عَنْهُما شيطان به آن دو وسوسه كرد تا آنچه از عورتشان پنهان بود بر آنها آشكار كند.
«وَسْوَسَ له» يعنى نصيحت و خير خواهى بنظر او آورد ولى «وَسْوَسَ اليه» يعنى معنا را با صوت خفى باو القاء كرد.
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ ما انسان را خلق كرده‌ايم و ميدانيم آنچه را كه باطنش با او سخن ميگويد (از افكارش اطلاع داريم).
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ • مَلِكِ النَّاسِ • إِلهِ النَّاسِ • مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ • الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ • مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ وسواس افكار بى‌فائده و مضرّى است كه بذهن خطور ميكند (افكار باطل) در جوامع الجامع فرموده: «الْوَسْوَسَةُ و الْوَسْوَاسُ: الصّوت الخفىّ».
يعنى: بگو پناه ميبرم بپروردگار مردم، معبود مردم، حكمران مردم.
(آرى پروردگار خداست، معبود خداست، پادشاه خداست) از ضرر فكر باطل و مخفى كه در سينه‌هاى مردم سخن ميگويد. و آن گاهى از طرف جنّ و شياطين است كه در دل پيدا ميشود و گاهى از جانب مردم.
افكار باطله كه منشأ كارهاى باطل و حرام‌اند گاهى از جانب شياطين بقلب القاء ميشود و گاهى از مردمان ناپاك در هر صورت فقط پناه بردن بخدا از شرّ آنها مصون ميدارد.
قرشی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۱۹.
