وضع عرفی خام
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وضع عرفى، به وضع لفظ براى معنا توسط عرف اطلاق می‌شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد.
وضع عرفى، مقابل وضع شرعى و وضع لغوى بوده و عبارت است از وضعى كه واضع آن عرف می‌باشد، مانند لفظ «دابه» كه عرف آن را براى چار پايان وضع كرده است، اگر چه معناى لغوى آن، مطلق جنبنده است.(۱)
وضع عرفى معمولا در جايى است كه قبلا وضع لغوى وجود داشته، سپس عرف آن را در معناى ديگر استعمال و وضع می‌نمايد، مانند لفظ «جن» كه از اجتنان به معناى پوشيدگى است، ولى براى برخى مصاديق پنهان از ديد انسان وضع شده است.(۲)(۳)
(۱) علامه حلى، حسن بن يوسف، مبادى الوصول الى علم الاصول، ص۷۱.
(۲) فخر رازى، محمد بن عمر، المحصول فى علم اصول الفقه، ج۱، ص۲۲۹۰
(۳) اصفهانى، محمد حسين، الفصول الغروية فى الاصول الفقهية، ص۴۲.
