• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کلاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




كِلاء (به کسر کاف و فتح لام) از واژگان نهج البلاغه به معنای علف تر است و جمع آن اَكْلاء (به فتح همزه و سکون کاف) است. این ماده فقط يک بار در نهج البلاغه آمده است.



كِلاء به معنای علف تر می‌باشد و جمع آن اكلاء است و اگر خشک باشد حشيش گويند.


امام (صلوات‌الله‌علیه) فرموده: «و اخبرتهم عن الكلاء و الماء» خ ۱۷۰ ۲۴۵
كه در «عطش» مشروحا گذشت.


این ماده فقط يک بار در نهج البلاغه آمده است.





قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کلاء»، ج۲، ص۹۰۹.    






جعبه ابزار