• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کون (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: عناوین مفردات نهج البلاغه (جلد ۲).

کَون (به فتح کاف) از واژگان نهج البلاغه به معنای است. تَكْوين (به فتح تاء و سکون کاف) به معنای احداث و به وجود آوردن است. مَكْان (به فتح میم و سکون کاف) اسم مكان و به معنى محلّ كون و محلّ بودن، جمع آن اَماكن است. کون به طور گسترده در نهج البلاغه آمده است


کَون
[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۲۲.    
كان از افعال ناقصه به معنای بود، هست، واقع شد و غير آن می‌آيد. تَكْوين به معنای احداث و به وجود آوردن است. مَكْان اسم مكان و به معنى محلّ كون و محلّ بودن، جمع آن اَماكن است.

کون به طور گسترده در نهج البلاغه آمده است.

۱. ↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۲۲.    


• قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کون»، ج۲، ص۹۲۲.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه
جعبه ابزار