کوه احد (مفردات نهج البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احد از مفردات
نهج البلاغه نام کوهی در اطراف
مدینه است، که در حاشیه‌ی آن یکی از جنگ‌های معروف
رسول خدا (صلی‌الله علیه‌وآله) علیه کفار رخ داده است.
کوه معروفی است که در
مدینه بعلت بریده شده از کوه‌های دیگر «احد» نامیده شده و جنگ تاریخی احد در کرانۀ آن واقع شده است و دو بار در «نهج البلاغه» دیده می‌شود، یکی آن‌جا که فرموده: چون آیۀ «الم اَ حَسِبَ النّٰاسُ اَنْ یُتْرَکُوا اَنْ یَقُولُوا آمَنّٰا وَ هُمْ لاٰ یُفْتَنُونَ»
نازل شد دانستم تا رسول خدا (صلی‌الله علیه‌وآله) صدر میان ماست فتنه‌ای نخواهد آمد، گفتم: یا رسول الله؟ این فتنه چیست؟ که خدا به شما خبر داده است؟ فرمود:
«یا علی انّ امتّی سیفتنون بعدی» گفتم: یا رسول الله: «او لیس قد قلت یوم احد... ابشر فانّ الشهادة من ورائک؟ فقال لی انّ ذلک لکذلک»
دیگری آن‌جا که به
معاویه (علیه‌لعنة الله) می‌نویسد: چون
جنگ شدت می‌یافت و رزمندگان مات می‌شدند، رسول خدا (صلی‌الله علیه‌وآله) اهل بیت خویش را جلو می‌انداخت و با آن‌ها یاران خود را از آتش شمشیرها و نیزه‌ها حفظ می‌کرد در نتیجه: «فقتل عبیدة بن الحارث یوم بدر و قتل حمزة یوم احد و قتل جعفر یوم موتة...؛
یعنی پسر عمویم
عبیده در «
بدر» و عمویم
حمزه در «احد» و برادرم
جعفر در «موته» شهید شدند.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۲۷-۲۸.
