یَنَابِیْع (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَنَابِیْع: (یَنَابیعَ فِی الاَرْضِ) «یَنَابِیْع» جمع
«ینبوع» از مادّه
«نبع» به معنای جوشش آب از زمین است.
(أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَكَهُ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطَامًا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِأُوْلِي الْأَلْبَابِ) (آيا نديدى كه
خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد و آن را بصورت چشمه‌هايى در زمين وارد نمود، سپس با آن زراعتى را مى‌روياند كه رنگهاى مختلف دارد؛ بعد آن گياه خشك مى‌شود به گونه‌اى كه آن را زرد و بى‌روح مى‌بينى؛ سپس آن را درهم مى‌شكند و خرد مى‌كند؟! در اين مثال تذكّرى است براى خردمندان از ناپايدارى دنيا.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: و معناى جمله
(فَسَلَكَهُ يَنابِيعَ فِي الْأَرْضِ) اين است كه: خداوند آب را در چشمه‌ها و رگه‌هاى زمينى كه چون رگهاى بدن آدمى است داخل كرده، و زمين آن را از جانبى به جانبى ديگر انتقال مى‌دهد. و بقيه الفاظ
آیه روشن است. آيه شريفه- به طورى كه ملاحظه مى‌كنيد- بر يگانگى خداى تعالى در
ربوبیت احتجاج مى‌كند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَنَابِیْع»، ص۶۶۲.
