این کوه به ارتفاع ۷۱۳‘ ۳ متر در ˚۵۱ و ´۴۰ و ´´۳۰ طول شرقی، و ˚۳۵ و ´۴۴ و ´´۳۰ عرض شمالی در فاصلۀ حدود ۱۵کیلومتری شمال روستای افجه، ۸کیلومتری شمال غربی دشت هویج، دو کیلومتری شمال کوه و قلۀ ساکا، و دوکیلومتری سمت غرب قلۀ ریزان جای دارد.
آتش‌کوه کوهی منفرد و برجسته و بلندتر از کوههای اطراف خود است. در دامنه‌های جنوبی این کوه دره‌ها، تنگه‌ها و چشمه‌های متعدد وجود دارد که آبریز همۀ آنها از شمال به جنوب بوده و بخشی از آب رودخانۀ افجه و تمامی آب رودخانۀ کند و بخشی از آب رودخانۀ ناصرآباد را تأمین می‌کند.
این بخش از کوه نسبت به سمت جنوب آن که بیشتر صخره‌ای است، دارای شیب ملایم و مراتع و چراگاههای بسیار سرسبز و انبوه با انواع گونه‌های گیاهی صنعتی، دارویی، خوراکی و علوفه‌ای است. دامنه‌های شمالی آتش‌کوه مانند دامنه‌های شمالی کوههای ریزان و سیاه‌ریز جزو مناطق حفاظت‌شدۀ دشت لار به شمار می‌رود و انواع گونه‌های جانوری البرز مرکزی مانند قوچ، کل، خرس، روباه، گرگ و گراز در آنجا زندگی می‌کنند، اما جمعیت زیادی ندارند.
مردم روستاهای منطقه در خصوص وجه تسمیۀ نام آتش‌کوه روایات مختلفی نقل می‌کنند که در همۀ آنها اشاره به ارتباط آتش و این کوه وجود دارد. به سبب بلندی این کوه نسبت به کوههای اطراف و اشراف آن بر محدودۀ وسیعی از لواسان و رودبار قصران، درگذشته در مواقع ناامنی و آشوب، نگهبانانی بر بالای این کوه مستقر می‌شدند و برای انتقال پیام و خبررسانی در شب بر روی آن آتش روشن می‌کردند و در روز با روشن کردن آتش خفه (آتشی که به جای شعله بیشتر دود از آن بالا می‌رود) و برپا کردن دود، پیام خود را به دیگران می‌رساندند، بنابراین به این کوه آتش‌کوه گفته‌اند.
از طریق روستای افجه میسر است؛ اما از طریق روستای کند بالا نیز می‌توان به این قله صعود کرد. بر بالای قله ویرانه‌هایی از یک بنای باستانی وجود دارد که تشخیص کاربری آن نیاز به بررسیهای باستان‌شناختی دارد.
