به معناى لوازم شرعیى است که به طور مستقیم و بى واسطه بر مستصحب ، به سبب حکم به بقاى آن، بار مى شود.
این لوازم گاهى در حکم است و گاهى در موضوع . در حکم ، مثل : استصحابطهارت و نتیجه گرفتن جواز ورود به نماز .
و در موضوع ، مانند : استصحاب حیات زید و نتیجه گرفتن وجوبنفقه همسر او را .
