ایـن رشته‌کوه که مردم روستاهای مجاور، آن‌را هراکوه و کوه اَرا نیز می‌خوانند، از ناحیۀ پورزند لواسان تا حوالی رودخانۀ جاجرود در شرق امتداد دارد و قسمتی از مرز جنوبی شهرستان شمیران و شهرستان تهران را تشکیل می‌دهد.
آبریز سمت جنوب این کوه از شرق به غرب به نواحی رودهن، شهـر جدید پردیس،روستای کمرد، باغک، شمس‌آباد، عباس‌آباد و خسروآباد می‌ریزد و چشمه‌های کوچکی در آن جریان دارد که مهم‌ترین آنها چشمه‌ای است که آب مصرفی روستاهای کمرد و باغک را تأمین می‌کند و به هنگام افزایش بارندگی، رودخانۀ فصلی کمرد را سیلابی می‌کند.
انتهای شرقی آن به نواحی هموار و نسبتاً پست ناحیۀ پورزند منتهی می‌شود که در دهۀ ۱۳۸۰ ش بر اثر ساخت و سازهای نابجا مسکونی شده است و انتهای غربی آن به کوه بلندی که اهالی آن را کوه جاجرود می‌نامند و منتهی به درۀ جاجرود و سد لتیان است، می‌رسد. بلندترین نقطۀ آن قلۀ آراکوه (ه م) نام دارد.
در سمت جنوب و شمال آراکوه صدها دره و جویبار فصلی وجود دارد که در سالهای پر بارش و به خصوص در فصل بهـار جریان می‌یابد و مراتع و چراگاههای سرسبزی را به وجود می‌آورد.
این مراتع و چراگاهها نخستین مقصد عشایر کوچنده از دشت به ارتفاعات البرز میانی است و با فرارسیدن تابستان به بلندیهای شمالی‌تر کوچ می‌کنند تا در ماههای تیر و مرداد به دشت لار برسند. آراکوه مانند دیواره‌ای عظیم،منطقۀ لواسانات را از بلندیهای پست‌تر جدا می‌کند.
