آیات انفسی•
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیات انفسی، نشانه‌های وجود
خداوند و اوصاف
کمال وی در شگفتی‌های
جسم و
جان را می‌گویند.
"انفس" جمع "
نفس " در لغت به معنای
ذات و
روح است. در
قرآن کریم واژه "
نفس " در این دو معنا و نیز به معنای تمایلات نفسانی به کار رفته است.
"آیات انفسی" یعنی این که دستگاه‌های مختلف روح و
جسم انسان هر یک نشانه‌ای بر ذات و اوصاف
کمال الهی است؛ یعنی از یک سو نظام حاکم بر ساختمان حیرت انگیز
مغز و حرکات منظم
قلب و
عروق و بافت‌ها و استخوان‌ها و
انعقاد نطفه و پرورش
جنین در
رحم مادران و امثال آن‌ها، و از سوی دیگر، اسرار و شگفتی‌های روح
انسان ، هر کدام کتابی از
معرفت پروردگار و نشانه‌ای از وجود
خداوند عالم ،
حکیم و قدرتمند است.
بنابراین، آیات انفسی در قرآن کریم دربرگیرنده
برهان ح
قانیت خداوند با توجه به شگفتی‌های جسم و جان آدمی است. این آیات در قرآن فراوانند. قرآن کریم می‌فرماید: (سنریهم آیاتنا فی الآفاق وفی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق اولم یکف بربک انه علی کل شیء شهید)؛ "به زودی نشانه‌های خود را در افقها(ی گوناگون) و در دلهایشان بدیشان خواهیم نمود تا برایشان روشن گردد که او خود
حق است آیا کافی نیست که پروردگارت خود شاهد هر چیزی است".
مفسران عامه و خاصه در
تفسیر این آیه و
توجیه دو واژه "
آفاق " و "انفس" سخنانی گفته‌اند که به طور اختصار به معانی آیات انفسی اشاره می‌شود:
۱. مقصود از آیات انفسی، کیفیت تکوین
جنین در
رحم و نحوه پدید آمدن اعضا و اندام‌های شگفت انگیز آن است.
۲. اشاره به
فتح مکه است.
۳. اشاره به واقعه "
شق القمر " در
مکه است.
۴. به جن
گ بدر اشاره دارد.
۵. مقصود، وجود خود
انسان و مراحل تکوین و تکامل او از
انعقاد نطفه تا مرحله ادراک و
تعقل است..
آیات آفاقی.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«آیات انفسی».
