آیه ۱۸ سوره فتح " آیه بیعت " یا " بیعت رضوان " نام دارد: "لقد رضى الله عن المؤمنین اذ یبایعونک تحت الشجرة فعلم ما فى قلوبهم فانزل السکینة علیهم و اثابهم فتحاً قریباً ؛
به راستى که خداوند از مؤمنان آن گاه که با تو در زیر آن درخت بیعت کردند، خشنود شد؛ و دانست که در دل هایشان چیست . و آن گاه آرامش (خود) را بر آنان نازل کرد و به پیروزى اى نزدیک پاداششان داد ".
در ذى قعده سال ششم هجرتپیغمبر اکرم(ص) به دنبال خوابى که دیده بود، همراه ۱۴۰۰ نفر به قصد عمره از مدینه خارج شد، ولى در نزدیکى مکهمشرکان تصمیم گرفتند که از ورود او و یارانش به مکه جلوگیرى کنند.
پیامبر (ص) و یارانش در سرزمین "حدیبیه" توقف نمودند، و سفیرانى به قصد حل مشکل بین پیامبر (ص) و قریش رفت و آمد کردند. یکى از سفیران پیامبر (ص) که به مکه رفته بود، دست گیر شد.
پیامبر (ص) فرمود: اگر این قضیه صحت داشته باشد، دلیل بر اعلان جنگ قریش است ؛ لذا از این جا حرکت نمى کنیم تا با این قوم پیکار کنیم. و براى تأکید بر این امر مهم از مردم دعوت کرد تا با او تجدید بیعت کنند. زیر درختى که آن جا بود با حضرتش بیعت کردند. و این بیعت به بیعت رضوان معروف شد؛ چون در آیه شریفه خداوند خشنودى خود را از این بیعت ابراز نمود.
