اباحه غير اقتضايی، مقابل اباحه اقتضایی میباشد و آن ، اباحهای است که از عدم وجود ملاک برای الزام مکلف به انجام و يا ترک فعل نشأت گرفته است؛ يعنی نه انجام فعل دارای مصلحت است و نه ترک آن دارای مفسده، بلکه در هر دو (فعل و ترک) به يک اندازه مصلحت و مفسده وجود دارد و هيچ يک بر ديگری برتری ندارد ؛ نتيجه چنين امري، تخييرمکلف در انجام فعل و يا ترک آن است .