• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابتدای جایز (علوم قرآنی)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ابتدای جایز، شروع به قرائت از عبارت دارای لفظ و معنای کامل و مستقل را می‌گویند.



«ابتدای جایز» از گونه‌های ابتدا و در مقابل « ابتدای قبیح » می‌آید و عبارت است از شروع از عبارتی که از نظر لفظ و معنا کامل، مستقل و موافق منظور اصلی آیه است.


مانند: شروع کردن با «الذی» و «الذین» که ابتدا به آن، همیشه جایز بوده است؛ آن گونه که وصل به کلمه پیش از آن نیز همیشه جایز است.


ابتدای جایز به ابتدای تام ، ابتدای کافی و ابتدای حسن تقسیم می‌شود.
[۱] حاج حسینی، شمس الدین، ۱۳۲۶ - ۱۳۷۴، پژوهشی درقرآن وفنون قراءت، ص۱۴.
[۲] صندوق، اسامه نزیه، تلاوة القرآن-فضلهاواحکامها-، ص۷.
[۳] سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۹.



۱. حاج حسینی، شمس الدین، ۱۳۲۶ - ۱۳۷۴، پژوهشی درقرآن وفنون قراءت، ص۱۴.
۲. صندوق، اسامه نزیه، تلاوة القرآن-فضلهاواحکامها-، ص۷.
۳. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۹.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ابتدای جایز».    



جعبه ابزار