• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابن ابی‌الجعد رافع‌ بن‌ سلمه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


آلِ اَبی‌الجَعْد، خاندانی شیعی‌ مذهب است که گروهی از اعضای آن به روایت حدیث شهرت یافته‌اند. نام‌آورترین فرد این خاندان که موجب شهرت دیگران نیز گردیده، رافع بن سلمة بن زیاد بن ابی‌الجعد اشجعی غطفانی کوفی بصری است. وی از اصحاب و راویان امام باقر و امام صادق (علیهما‌السّلام) بود.


رافع بن سلمة بن زیاد بن ابی‌الجعد اشجعی غطفانی کوفی بصری، اهل کوفه
[۱] ابن‌حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۸، ص۲۴۱.    
و از یاران و اصحاب امام باقر
[۲] نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۸۲.
و امام صادق
[۳] طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۱۹۴.    
[۴] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۷، ص۲۹.    
(علیهما‌السّلام) بود و از این بزرگواران روایت نمود.
[۵] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۹.    
[۶] خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۸، ص۱۶۳.    

پدرش سلمه حشرج بن زیاد اشجعی و ثابت بنانی از دیگر کسانی هستند که از آنها بهره علمی برده است.
[۷] صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۱۱۴.    
همچنین راویانی مانند بکیر بن سالم،
[۸] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۹.    
[۹] اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۱۵.    
زید بن حبان و علی بن حکم مروزی از جمله شاگردان وی به حساب می‌آیند.
[۱۰] صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۱۱۴.    

ایشان از راویان مورد اعتماد و از خاندانی مورد اطمینان و چهره‌ای سرشناس بود.
[۱۱] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۹.    
[۱۲] تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۴، ص۳۱۸.    
[۱۳] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۶، ص۴۴۸.    
[۱۴] ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۹۳.    
[۱۵] مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۷۸.    
کتاب الحدیث از آثار اوست.
[۱۶] آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۳۱.    


برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۱۷] استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۱۳۸.
[۱۸] حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۴۶۶.    
[۱۹] دریاب نجفی، محمود، معجم الموحد، ج۱، ص۳۰۸.
[۲۰] کاظمی، محمدامین، هدایة المحدثین، ص۶۰.    
[۲۱] بخاری، اسماعیل بن ابراهیم، التاریخ الکبیر، ج۳، ص۳۰۵.    
[۲۲] عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۲۴۱.    



۱. ↑ ابن‌حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۸، ص۲۴۱.    
۲. ↑ نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۸۲.
۳. ↑ طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۱۹۴.    
۴. ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲۷، ص۲۹.    
۵. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۹.    
۶. ↑ خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۸، ص۱۶۳.    
۷. ↑ صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۱۱۴.    
۸. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۹.    
۹. ↑ اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۱۵.    
۱۰. ↑ صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۱۱۴.    
۱۱. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۹.    
۱۲. ↑ تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۴، ص۳۱۸.    
۱۳. ↑ امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۶، ص۴۴۸.    
۱۴. ↑ ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۹۳.    
۱۵. ↑ مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۷۸.    
۱۶. ↑ آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۳۱.    
۱۷. ↑ استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۱۳۸.
۱۸. ↑ حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۴۶۶.    
۱۹. ↑ دریاب نجفی، محمود، معجم الموحد، ج۱، ص۳۰۸.
۲۰. ↑ کاظمی، محمدامین، هدایة المحدثین، ص۶۰.    
۲۱. ↑ بخاری، اسماعیل بن ابراهیم، التاریخ الکبیر، ج۳، ص۳۰۵.    
۲۲. ↑ عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۲۴۱.    


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۳۲، برگرفته از مقاله «رافع بن سلمة بن زیاد اشجعی».



جعبه ابزار