ابواسحاق ابراهیم بن عباس صولی کاتب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابواسحاق ابراهیم بن عباس بغدادی صولی کاتب، (۱۷۶-۲۴۳ هـ) از دانشمندان، کاتبان برجسته و شاعران
بغداد و بنا به نقل برخی، از راویان
امام رضا (علیه‌السّلام) بوده است.
ابواسحاق ابراهیم بن عباس بن محمد بن صول بغدادی صولی کاتب، از موالیان
یزید بن مهلب،
از نژاد ترک و خراسانی بود و در زمره دانشمندان و شاعران بغداد به شمار می‌آمد.
سال تولد او ۱۶۷ یا ۱۷۶ هـ بوده است.
برخی صولی را از راویان امام رضا (علیه‌السّلام) دانسته‌اند.
کسانی چون احمد بن قاسم بن اسماعیل
و ثعلب نحوی از ایشان روایت کرده‌اند.
وی از کاتبان برجسته، حاذق، بلیغ و فصیح بود
و در شعر نیز دستی توانا داشت.
ابن‌شهرآشوب نام وی را در زمره شاعران اهل بیت (علیهم‌السّلام) که به دلایلی
تقیّه می‌کردند، آورده است.
وی اشعاری در مدح امام رضا (علیه‌السّلام) سروده،
ولی در زمان
متوکل عباسی (خلافت ۲۳۲-۲۴۷ هـ) آنها را از بین برده است.
همچنین قصیده‌ای در سوگ
امام حسین (علیه‌السّلام) سرود و آن را در خدمت امام رضا (علیه‌السّلام) خواند و ده هزار درهم مسکوک از امام پاداش گرفت.
صولی و برادرش عبدالله از نزدیکان
فضل بن سهل، وزیر
مامون (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ هـ) بودند. هنگامی که فضل به مهارت و کاردانی صولی پی برد، از طرف خلیفه مسئولیت برخی از دیوان‌ها از جمله دیوان نفقات و ضیاع (کشاورزی و باغات) را به عهده او گذاشت و تا آخر عمر در این سمت باقی بود.
ابراهیم بن عباس، به سال ۲۴۳ هـ در
سامرا درگذشت.
آثار و تالیفات صولی عبارت‌اند از: دیوان رسائل
دیوان شعر
الدولة العباسیّه کتاب العطر و کتاب الطبیخ.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۵، برگرفته از مقاله «ابواسحاق ابراهیم بن عباس صولی کاتب».
