• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوالفضل داوود بن رشید خوارزمی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابوالفضل داود بن رشید بن محمد خوارزمی بغدادی‌ هاشمی (م ۲۳۹ هـ)، از محدثان موثق اهل‌سنت و از شیوخ و بزرگان بغداد در قرن سوم هجری قمری بود.


ابوالفضل داود بن رشید بن محمد خوارزمی بغدادی‌ هاشمی، در اصل از خوارزم و اهل خراسان بود که در بغداد زندگی می‌کرد.
[۱] ابن‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۳۴۹.    
[۲] مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۸، ص۳۸۸.    
[۳] ابن‌حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۸، ص۲۳۶.    
[۴] سمعانی، عبدالکریم، الانساب، ج۵، ص۲۱۳.    
او جزء موالیان و هم‌پیمانان بنی‌هاشم به شمار می‌آمد
[۵] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۳، ص۲۹۴.    
[۶] عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۱۹۸.    
و نزد حسن بن عمر رقّی، اسماعیل بن جعفر، اسماعیل بن عیاش، ولید بن مسلم و دیگران حدیث شنید و برای کسب احادیث به شهرهای جزیره و شام مسافرت کرد.
[۷] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۷، ص۱۵۵.    
[۸] بخاری، اسماعیل بن ابراهیم، التاریخ الکبیر، ج۳، ص۲۴۴.    
[۹] صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۱۰۹.    
[۱۰] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۳۶۴.    

ابن‌سعد، از علمای اهل‌سنت وی را یکی از راویان موثق و کثیرالحدیث و از شیوخ و بزرگان بغداد می‌داند.
[۱۱] ابن‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۳۴۹.    
قرشی نام وی را در شمار دانشمندان حنفی ذکر کرده است.
[۱۲] ابن‌ابی‌الوفا، عبدالقادر بن محمد، الجواهر المضیئه، ج۱، ص۲۳۷.    

افرادی مانند ابوحاتم رازی، ابوداود، ابوزرعه رازی، مسلم بن حجاج، ابراهیم بن اسحاق حربی و موسی بن‌ هارون از او حدیث نقل کرده‌اند.
[۱۳] ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۴۱۲.    
[۱۴] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۷، ص۱۳۵.    


ابوالفضل در هفتم ماه شعبان ۲۳۹ از دنیا رفت،
[۱۵] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۱۳۴.    
[۱۶] ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۰، ص۳۱۸.    
[۱۷] ذهبی، محمد بن احمد، العبر فی خبر من غبر، ج۱، ص۳۳۷.    
در حالی که حدود هشتاد سال از عمرش گذشته بود.

کتاب النوادر فی الفقه اثر ابوالفضل می‌باشد.
[۱۸] بابانی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۳۵۹.    
[۱۹] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۹۸۰.    


برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۲۰] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تهذیب تاریخ دمشق، ج۵، ص۲۰۲.
[۲۱] اصفهانی، احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج۸، ص۳۳۵.    
[۲۲] سهمی، حمزة بن یوسف، تاریخ جرجان، ص۴۰۷.    

۱. ↑ ابن‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۳۴۹.    
۲. ↑ مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۸، ص۳۸۸.    
۳. ↑ ابن‌حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۸، ص۲۳۶.    
۴. ↑ سمعانی، عبدالکریم، الانساب، ج۵، ص۲۱۳.    
۵. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۳، ص۲۹۴.    
۶. ↑ عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۱۹۸.    
۷. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۷، ص۱۵۵.    
۸. ↑ بخاری، اسماعیل بن ابراهیم، التاریخ الکبیر، ج۳، ص۲۴۴.    
۹. ↑ صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۱۰۹.    
۱۰. ↑ خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۳۶۴.    
۱۱. ↑ ابن‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۳۴۹.    
۱۲. ↑ ابن‌ابی‌الوفا، عبدالقادر بن محمد، الجواهر المضیئه، ج۱، ص۲۳۷.    
۱۳. ↑ ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۴۱۲.    
۱۴. ↑ ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۷، ص۱۳۵.    
۱۵. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۱۳۴.    
۱۶. ↑ ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۰، ص۳۱۸.    
۱۷. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، العبر فی خبر من غبر، ج۱، ص۳۳۷.    
۱۸. ↑ بابانی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۳۵۹.    
۱۹. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۹۸۰.    
۲۰. ↑ ابن‌عساکر، علی بن حسن، تهذیب تاریخ دمشق، ج۵، ص۲۰۲.
۲۱. ↑ اصفهانی، احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج۸، ص۳۳۵.    
۲۲. ↑ سهمی، حمزة بن یوسف، تاریخ جرجان، ص۴۰۷.    


پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۲۳، برگرفته از مقاله «ابوالفضل داود بن رشید خوارزمی».



جعبه ابزار