ابوالقاسم جنید بن محمد نهاوندی قواریری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالقاسم جنید بن محمد نهاوندی قواریری خزاز بغدادی (حدود ۲۲۰-۲۹۸ هـ)، از فقیهان
مذهب شافعی و از بزرگان
صوفیه اهلسنت در
قرن سوم هجری قمری بود.
ابوالقاسم جنید بن محمد بن جنید نهاوندی قواریری خزاز بغدادی، خاندان وی اصالتاً از
نهاوند بودند.
وی در حدود ۲۲۰ هـ در
بغداد متولد شد
و در همانجا رشد و نمو یافت.
علم فقه را نزد یکی از یاران شافعی به نام
ابوثور کلبی فرا گرفت و فقیه مذهب شافعی شناخته شد.
جنید در حالی که بیش از بیست سال سن نداشت، در حلقه درس استاد خود، ابوثور فتوا میداد.
وی همنشین بزرگانی از صوفیه همانند
حارث محاسبی و
سری سقطی بود و به احوال و کلام صوفیان آشنایی داشت، چنانکه خود از
جمله بزرگان صوفیه به شمار میآمد.
علمای اهل سنت او را فردی عابد و زاهد دانسته و گفتهاند که در هر روز سیصد رکعت
نماز میخواند.
او از
حسن بن عرفه و دیگران حدیث شنیده بود.
کسانی چون
ابومحمد جریری،
ابوبکر شبلی و
جعفر خلدی از او
روایت نقل کردهاند.
جنید بن محمد به سال ۲۹۷ یا ۲۹۸ هـ در بغداد از دنیا رفت و در قبرستان شونیزیه بغداد در جوار قبر استادش، سری سقطی به خاک سپرده شد.
تالیفات جنید بن محمد عبارتاند از:
امثال القرآن، الرسائل
معانی الهمم فی الفتاوی، المقصد الی الله تعالی فی التصوف
و السر فی انفاس الصوفیه.
برای مطالعه بیشتر به منبع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۳۳، برگرفته از مقاله «ابوالقاسم جنید بن محمد نهاوندی».