ابوالقاسم لواسانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لواسانی \ lavāsānī \ ، ابوالقاسم (۱۲۹۳- ۱۳۶۶ ق / ۱۸۷۶-۱۹۴۷ م)، میرزا ابوالقاسم لواسانی، عالم دینی.
او فرزند سید محمد بن ابراهیم حسینی بود و در نجف و در خانواده‌ای روحانی متولد شد.
از ابتدای زندگانی وی اطلاع چندانی در دست نیست.
در جوانی نـزد
آیت‌الله حاج سید احمد کربلایی طهرانی ــ از عارفان زمان خود ــ بهره جست و از شاگردان بزرگ و اصحاب ایشان گردید، به طوری که حاج سید احمد به هنگام مرگ او را وصی خویش قرار داد.
میرزا ابوالقاسم در میان علما با حاج میرزا جواد ملکی تبریزی عارف دوستی داشت.
او افزون بر استفاده از محضر آیت‌الله طهرانی، از درس و بحث آخوند ملا محمدکاظم خراسانی و آقا سید محمدکاظم یزدی و مدرسان دیگر بهره برد و پس از رسیدن به درجۀ اجتهاد، به ایران آمد و در همدان ساکن شد. بعدها مجاهدات و بیان نافذش در دورۀ سلطنت
پهلوی اول سبب شد که از طرف حکومت به تهران تبعید، سپس زندانی و پس از آن تحت‌نظر قرار گرفته شود.
لواسانی سال‌ها در تهران و لواسانات به نشر دین پرداخت تا این‌که در آخر رمضان ۱۳۶۶ / مرداد ۱۳۲۶ در ۷۳ سالگی درگذشت، پیکرش به نجف منتقل گردید و در وادی‌السلام دفن شد.
از آثار وی، قضیۀ زید و زینب در شرح آیۀ ۳۷ سورۀ احزاب (۳۳) به فارسی است که در ۱۳۶۳ ق در تهران به چاپ رسید.
فرزندانش سید احمد لواسانی، سید محمدصادق لواسانی، سید علی لواسانی، سید زین‌العابدین لواسانی و سید رضا لواسانی، جملگی از علمای زمان خویش بودند.
•
احمدیان، مینا، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «ابوالقاسم لواسانی»، ص۱۳۸۴.
