• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابودلامه زند بن جون

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ابودُلامه زند بن جون اسدی کوفی اشجعی (م ۱۶۱ هـ)، از قبیله بنی‌اسد و فردی ادیب، شاعر، سخنور و بذله‌گو و ندیم عبدالله سفّاح، منصور عباسی و مهدی عباسی بود.



ابودُلامه زند بن جون اسدی کوفی اشجعی، برده‌ای حبشی، از موالی بنی‌اسد و از طایفه بنی نصر بن قعین به شمار می‌رفت.
[۴] ابوالفرج اصفهانی، على بن حسين، الاغانی، ج۱۰، ص۲۴۳.
نام او را به گونه‌های دیگری هم ذکر کرده‌اند که به نظر می‌رسد تصحیف باشد. پدرش غلام مردی از بنی‌اسد بود که او را آزاد کرده بود.
اصلش از کوفه بود و در همان‌جا رشد و نمو یافت. در بغداد سکونت داشت و با جنید نخّاس بسیار مصاحبت داشت. سپس به خلفای عباسی پیوست و تا آغاز خلافت‌ هارون الرشید در قید حیات بود.
وی ادیب و شاعری بی‌تکلف، فصیح‌گوی و دارای اشعار کم‌نظیر، کمیاب و شگفت‌آور بود.


زند بن جون اسدی در دستگاه خلفای عباسی از جمله ابوالعباس سفاح (خلافت ۱۳۲-۱۳۶ هـ)، ابوجعفر منصور (خلافت ۱۳۶-۱۵۸ هـ) و مهدی عباسی (خلافت ۱۵۸-۱۶۹ هـ) خدمت می‌کرد و از مقربین دربار خلافت محسوب می‌شد و مورد تکریم و لطف ایشان قرار می‌گرفت و هدایای بسیاری از آنها دریافت می‌کرد و در مدح برخی از آنان از جمله منصور عباسی اشعاری نیز سروده است.
[۱۸] ابن‌جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۸، ص۲۵۱.



مورخان گفته‌اند که زند بن جون اسدی فردی فاسد، بی‌دین و شرابخوار بود و به احکام دینی عمل نمی‌کرد. برخی نیز او را متهم به کفر و زندقه نموده‌اند.


زند بن جون اسدی سرانجام به سال ۱۶۱ یا بعد از ۱۷۰ هـ درگذشت.


زند بن جون اسدی دارای دیوان شعر می‌باشد که به گفته ابن‌ندیم، شامل پنجاه ورق است.
[۲۷] ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۸۴.



برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۲۹] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۳، ص۲۵۱.



۱. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۴۹۰.    
۲. ابن‌قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، الشعر و الشعراء، ج۲، ص۷۶۴.    
۳. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۳، ص۱۳۲۷.    
۴. ابوالفرج اصفهانی، على بن حسين، الاغانی، ج۱۰، ص۲۴۳.
۵. ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة والنهایه، ج۱۰، ص۱۳۴.    
۶. زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۳، ص۵۰.    
۷. ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة والنهایه، ج۱۰، ص۱۳۴.    
۸. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۱۰، ص۴۳۱.    
۹. ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۲، ص۳۲۰.    
۱۰. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۴۹۰.    
۱۱. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۴، ص۱۴۵.    
۱۲. ابوالقاسم آمدی، حسن بن بشر، الموتلف و المختلف، ص۱۶۷.    
۱۳. کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۴، ص۱۸۵.    
۱۴. ابن‌تغری بردی، یوسف بن تغری بردی، النجوم الزاهره، ج۲، ص۳۹.    
۱۵. نویری، احمد بن عبدالوهاب، نهایة الارب، ج۴، ص۳۶.    
۱۶. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۴۹۰.    
۱۷. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۱۰، ص۴۰۷.    
۱۸. ابن‌جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۸، ص۲۵۱.
۱۹. نویری، احمد بن عبدالوهاب، نهایة الارب، ج۴، ص۳۶.    
۲۰. ابن‌معتز، عبدالله بن محمد، طبقات الشعراء، ص۶۰.    
۲۱. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۱۰، ص۴۰۷.    
۲۲. زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۳، ص۵۰.    
۲۳. ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۲، ص۳۲۰.    
۲۴. ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۲، ص۳۲۷.    
۲۵. ابن عماد، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۲، ص۲۷۳.    
۲۶. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۷۷۱.    
۲۷. ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۸۴.
۲۸. دارقطنی، علی بن عمر، المؤتلف و المختلف، ج۳، ص۱۱۳۸.    
۲۹. سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۳، ص۲۵۱.
۳۰. مرزبانی، محمد بن عمران، معجم الشعراء، ص۳۷۸.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۴۶، برگرفته از مقاله «ابودُلامه زند بن جون اسدی».



جعبه ابزار