• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوعمر حفص بن عمر عمری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ابوعمر حفص بن عمر عمری، از مورخان و نسب‌شناسان در قرن سوم هجری قمری و از شاگردان هیثم بن عدی طائی بود.



ابوعمر حفص بن عمر عمری عنبری، ابن‌ندیم نام وی را در ردیف مورخان، نسب‌شناسان و همچنین شاگردان هیثم بن عدی طائی (م۲۰۷هـ) آورده و می‌گوید که کتاب الزناة الاشراف و ذکر سباب (شباب) العرب و ما جری بینها و ذکر ادعیاء الجاهلیه و کتاب النساء از اوست.
اسماعیل پاشا می‌گوید: ابوعمر حفص بن غیاث بن طلق بن معاویه بغدادی قاضی، معروف به عنبری کتاب‌های زیاد الاشراف و ذکر شباب العرب و ما یجری بینهما و ذکر ادعیاء الجاهلیه و کتاب النساء را تالیف کرده و در سال ۱۹۴هـ از دنیا رفته است، لیکن وی این شخص را با حفص بن غیاث که نجاشی وفاتش را در سال ۱۹۴هـ ثبت کرده، خلط نموده است.


حفص بن عمر از عصام بن طلیق، ابومحمد (ابوربیع) سلیمان بن محمد قافلانی، محمد بن عبدالرحمان بن مجبر، غیاث بن ابراهیم اسیدی تمیمی بصری و معاویة بن سلام دمشقی (م پس از ۱۷۰هـ) روایت کرده است. روایت او از معاویة بن سلام در سال ۱۶۴هـ بوده است.
احمد بن یحیی بلاذری (م ۲۷۹هـ)، محمد بن سعید بن زیاد، احمد بن حسین نسائی، محمد بن غالب بن حرب تمتام (م۲۸۳هـ)، احمد بن هیثم بن فراس و زیاد مقبری در شمار شاگردان و راویان او آمده‌اند.
[۱۸] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۷، ص۹۹.



وفات حفص بن عمر را با توجه به اساتید و شاگردانش، باید در قرن سوم دانست.


برای مطالعه بیشتر به منبع زیر مراجعه شود.
[۱۹] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۶، ص۸۰۲۴.

۲۶.


۱. ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۲۹.    
۲. بابانی، اسماعيل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۳۳۳.    
۳. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۳۴.    
۴. صدوق محمد بن علی، معانی الاخبار، ص۶۷.    
۵. ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، حدیث ان لله تسعة وتسعین اسما، ص۱۴۱.    
۶. ابن‌عدی، عبدالله بن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۷، ص۴۰۱.    
۷. ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۲۲۳.    
۸. ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۷، ص۹۹.    
۹. ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۷، ص۹۹.    
۱۰. بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ج۱، ص۱۳۸.    
۱۱. بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ج۲، ص۳۴۰.    
۱۲. بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ج۲، ص۳۹۰.    
۱۳. حسکانی، عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل، ج۲، ص۱۶۴.    
۱۴. حافظ ابن‌بطريق، يحيى بن حسن، خصائص الوحی المبین، ص۲۰۶.    
۱۵. حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک، ج۱، ص۲۰۴.    
۱۶. ابن‌عدی، عبدالله بن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۷، ص۴۰۱.    
۱۷. ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۲۲۳.    
۱۸. ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۷، ص۹۹.
۱۹. دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۶، ص۸۰۲۴.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۸۸، برگرفته از مقاله «ابوعمر حفص بن عمر عمری».



جعبه ابزار