ابویعقوب اسحاق بن منصور نیشابوری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابویعقوب کوسج اسحاق بن منصور نیشابوری (۱۷۰-۲۵۱ هـ)، از فقهای بزرگ
حنابله در
قرن سوم هجری قمری بوده است.
ابویعقوب اسحاق بن منصور بن بهرام نیشابوری، در حدود ۱۷۰ هـ در
مرو به دنیا آمد و در همانجا به تحصیل علم روی آورد، لیکن پس از چندی برای فراگیری علوم بیشتر راهی
عراق،
حجاز و
شام شد و در آنجا
علم فقه را نزد افرادی چون
احمد بن حنبل و
اسحاق بن راهویه فرا گرفت
و پس از آن به
بغداد رفت.
مسلم و
نسائی وی را فردی
ثقه معرفی کرده‌اند.
ابویعقوب از افرادی مثل
سفیان بن عینیه،
وکیع بن جراح،
احمد بن اسحاق،
یحیی بن سعید قطان و دیگران روایت نقل می‌کرد.
وی از فقهای بزرگ حنابله به شمار می‌آمد و در بین فقها کسانی چون
بخاری،
ابوعیسی ترمذی،
ابن‌ماجه، نسائی و مسلم از وی روایت نقل کرده‌اند.
اسحاق بن منصور بعد از مدتی که در بغداد مشغول تدریس
فقه و حدیث بود، راهی
نیشابور شد و تا آخر عمرش در آن شهر بود تا اینکه در ۱۹
جمادی الاولی سال ۲۵۱ از دنیا رفت و در مقبره خداباد نیشابور به خاک سپرده شد.
اسحاق بن منصور، دارای مسندی بوده است که از روی آن تدریس می‌کرد.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۶۹، برگرفته از مقاله «ابویعقوب اسحاق بن منصور».
