اجاج
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اجاج از مفردات
نهج البلاغه، به معنای آب شور مایل به تلخی، توصیفی از وضعیت و کیفیت عذاب
اهل جهنم می‌باشد.
آب شوری که به تلخی زند «هٰذٰا عَذْبٌ فُرٰاتٌ سٰائِغٌ شَرٰابُهُ وَ هٰذٰا مِلْحٌ اُجٰاجٌ»،
این کلمه فقط دو بار در «نهج البلاغه» آمده است. لذا
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) دربارۀ
راغبان خدا فرموده: «فهم فی بحر اجاج افواههم ضامرة و قلوبهم قرحة قد وعظوا حتی ملّوا؛
آن‌ها از نادانی مردم و ظلم ظالمان در دریایی تلخ هستند و دهان‌هایشان بسته و دل‌هایشان مجروح است، بقدری مردم را موعظه کرده‌اند تا خسته شده‌اند.»
همچنین آن وجود نورانی در وصف
آتش جهنّم فرموده: «ساطع لهبها، متغّیظ زفیرها متاجج سعیرها؛
شعله‌اش بلند، صدایش پرهیجان، آتشش در شدت حرارت است.»
(نعوذ بالله منها) در لغت آمده: «الاجّة: شدة الحرّ و توهّجه».
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۲۶.
