• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اجازه به معدوم

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اجازه به معدوم، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به اذن نقل حدیث به کسی که هنوز متولّد نشده است، گفته می‌شود.


یکی از انواع اجازه نقل حدیث، اجازه به معدوم است و مراد آن است که شیخ حدیث به شخصی که وجود خارجی ندارد اجازه روایت بدهد.
اجازه به معدوم به دو صورت است:
۱- اجازه به معدوم به صورت مستقل مثل این که مجیز بگوید:
"اجزت لمن یولد لفلان" به فرزندی که از فلان شخص متولد می‌شود اجازه نقل روایت دادم؛ این نوع، اجازه استقلالی به معدوم نام دارد.
۲- اجازه به معدوم به تبع موجود مثل این که استاد اجازه بگوید: "اجزت لفلان و من یولد له" به فلان شخص و به کسی که از وی متولد می‌شود اجازه نقل حدیث دادم. و یا بگوید "اجزت لک و لعقبک ماتنا سلوا" یعنی به تو و نسل تو اجازه دادم. این نوع، اجازه تبعی به معدوم نام دارد.

از مجموع منابع استفاده می‌شود که در مساله سه قول است:
ا - جواز مطلق؛
ب - عدم جواز مطلق؛
ج - در صورتی که اجازه به معدوم، به اجازه به موجود عطف شود جایز است ولی در صورتی که مستقل باشد جایز نیست.
[۱] عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه، ص۲۷۰.    
[۲] عبدالوهاب، عبداللطیف، المعتصرمن مصطلحات اهل الاثر، ص۵۲.
[۳] سیوطی، عبدالرحمن، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۴۵۷.    
[۴] مدیر شانه‌چی، کاظم، درایة الحدیث، ص۱۳۵.
[۵] علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه، ص۵۹.
[۶] سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، فتح المغیث، ج۲، ص۲۵۹.    
[۷] قاسمی، محمد جمال‌الدین، قواعد التحدیث، ص۲۰۳.    
[۸] مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه، ج۳، ص۱۲۴.
[۹] صدر، سیدحسن، نهایة الدرایة، ص۴۶۰.    
[۱۰] عاملی، حسین بن عبدالصمد، وصول الاخیار الی اصول الاخبار، ص۱۳۶.    


در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است:

•عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه.    
•عبدالوهاب، عبداللطيف، المعتصرمن مصطلحات اهل الاثر.
•سیوطی، عبدالرحمن، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی.    
•مدیر شانه‌چی، کاظم، دراية الحديث.
•علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضياء الدرايه.
•سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، فتح المغیث.    
•قاسمی، محمد جمال‌الدین، قواعد التحدیث.    
•مامقانی، عبدالله، مقباس الهدايه.
•صدر، سیدحسن، نهایة الدرایة.    
•عاملی، حسین بن عبدالصمد، وصول الاخیار الی اصول الاخبار.    

۱. ↑ عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه، ص۲۷۰.    
۲. ↑ عبدالوهاب، عبداللطیف، المعتصرمن مصطلحات اهل الاثر، ص۵۲.
۳. ↑ سیوطی، عبدالرحمن، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی، ج۱، ص۴۵۷.    
۴. ↑ مدیر شانه‌چی، کاظم، درایة الحدیث، ص۱۳۵.
۵. ↑ علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه، ص۵۹.
۶. ↑ سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، فتح المغیث، ج۲، ص۲۵۹.    
۷. ↑ قاسمی، محمد جمال‌الدین، قواعد التحدیث، ص۲۰۳.    
۸. ↑ مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه، ج۳، ص۱۲۴.
۹. ↑ صدر، سیدحسن، نهایة الدرایة، ص۴۶۰.    
۱۰. ↑ عاملی، حسین بن عبدالصمد، وصول الاخیار الی اصول الاخبار، ص۱۳۶.    


پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اجازه به معدوم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۱.    



جعبه ابزار