• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احتجاز (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



احتجاز (به کسر الف) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای منع کردن، مستور کردن و پوشاندن، که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای خطاب به فرمانده‌هایش نسبت به وظایف و حقوق پیشوا و مردم، از این واژه استفاده نموده است.



احتجاز (به کسر الف) به معنای منع کردن، مستور کردن و پوشاندن، آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه‌ای خطاب به فرمانده‌هایش نسبت به وظایف و حقوق پیشوا و مردم، می‌نویسد: اَلَا وَ اِنَّ لَکُمْ عِنْدِی اَلَّا اَحْتَجِزَ دُونَکُمْ سِرّاً اِلَّا فِی حَرْبٍ؛ آگاه باشید حق شما بر من این است که جز اسرار جنگی، چیزی را بر شما پنهان ندارم.»


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۲۴، نامه۵۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «احتجاز»، ص۲۵۳.    






جعبه ابزار