احمد دوران جوانی را در محضر پدر بزرگوارش محمد بن خالد برقی به کسب علم پرداخت و توشه فراوانی برگرفت.
در این زمان بود که تصمیم گرفت همانند پدر، او نیز از راویان سخنان اهل بیت رسول خدا و خاندان عصمت و طهارت (ع) باشد و سخنانشان را به گوش جهانیان برساند.
وی از شخصیت های بر جسته راویان شیعه در قرن سوم هجری به شمار می آید و بسیاری از احادیثشیخ صدوق و شیخ کلینی به ایشان بر می گردد.
همانگونه که محدث نوری می فرماید: شیخ طوسی و نجاشی، احمد را توثیق کرده اند و او را مورد اطمینان دانسته اند. او از ارزشمندترین راویان شیعه به شمار می آید و بسیاری از علما و فقهای بزرگ شیعه که مجموعه های روایتی نگاشته‌اند از او روایت نقل کرده اند.
برخی از بزرگان عناوین کتاب های خود را نیز از او گرفته اند مانند: ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، علل الشرایع، قرائن و خصال.
احمد بن محمد بن عیسی اشعری، رئیس شهر قم و از راویان بزرگ شیعه، احمد بن محمد بن خالد برقی را از شهر قم بیرون کرد، زیرا او در بین روایات خود روایات مرسله و روایاتی که راویان آن ضعیف بوده اند را نقل می کرده است.
اما او پس از مدتی پشیمان شده و برقی را به شهر باز گردانده و از او معذرت خواهی کرد. بعد از وفات او نیز در تشییع جنازه اش با سر و پای برهنه شرکت کرد تا اهانتی را که به او کرده جبران نماید.
