• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احمد بن محمد اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


احمد بن محمد اصفهانی (م ۴۳۲ق) معروف به ابن مروه، مقری، ادیب و مکتب‌دار اصفهانی در قرن پنجم هجری قمری بود. ایشان برای علم آموزی به مناطق گوناگونی سفر کرده و در شهرهای بغداد، کوفه، دمشق، رقه و منبج از علما و دانشمندان گوناگون علم حدیث و قرائت آموخت.


ابوالعباس احمد بن محمد بن یوسف بن مرده اصفهانی، معروف به ابن مروه از محل و زمان ولادت او اطلاعی در دست نیست؛ ولی در اصفهان اقامت داشت و از ادیبان مقیم آن شهر به شمار می‌رفت.
[۱] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۴۳۲.    
او برای کسب علم و دانش به مناطق گوناگون سفر کرد و در شهرهای بغداد، کوفه، دمشق، رقه و منبج از علما و دانشمندان گوناگون علم حدیث و قرائت آموخت.

عبدالوهاب بن حسن کلابی (م ۳۹۶ق)، عمران بن حسین بن یوسف ختلی، ابوبکر بن ابی الحدید، عبداللّه بن جعفر طبری، حسن بن عبداللّه بعلبکی، علی بن داود دارانی امام مسجد دمشق و محمد بن اسد اشنانی از جمله استادان اویند.
[۲] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵، ص۴۷۳-۴۷۴.    
همچنین کتاب قرائات هفت گانه ابن مجاهد را از مقری و محدث معروف ابوحفص عمر بن ابراهیم کتّانی آموخت
[۳] ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۱۳۴.    


حسن حداد اصفهانی کتاب ابن مجاهد را از ابوالعباس فرا گرفت.
[۴] ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۱۳۴.    
احمد بن فضل باطرقانی، محمد بن حسن بن سلیم (ملیح)، ابوالفتح احمد بن محمد حداد و ابومعمر شیبان بن عبداللّه بن احمد بن شیبان نیز از شاگردان اویند.
[۵] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵، ص۴۷۴.    


ابن مرده که بیشترین کوشش علمی‌اش فراگیری و آموزش قرائت‌های مختلف قرآن و نیز ادبیات عرب بود، عنوان مُقَرِئ (استاد قرائت)، مُکَتِّبْ (مکتب‌دار) و مُؤدِّب (استاد ادبیات) یافته است.
[۶] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵، ص۴۷۳.    


ابوالعباس اصفهانی آثاری در زمینه ادبیات به نام‌های:


احمد بن مرده در ماه شعبان ۳۴۲ق درگذشت.
[۸] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۹، ص۳۶۳.    
(دیگر منابع:
[۹] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۷، ص۳۹۲.
[۱۰] بابانی بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۷۲.    
[۱۱] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۱، ص۱۱۴۱.
)

۱. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۴۳۲.    
۲. ↑ ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵، ص۴۷۳-۴۷۴.    
۳. ↑ ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۱۳۴.    
۴. ↑ ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۱۳۴.    
۵. ↑ ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵، ص۴۷۴.    
۶. ↑ ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵، ص۴۷۳.    
۷. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادبا، ج۱، ص۴۳۲.    
۸. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۹، ص۳۶۳.    
۹. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۷، ص۳۹۲.
۱۰. ↑ بابانی بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۷۲.    
۱۱. ↑ دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۱، ص۱۱۴۱.


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد اصفهانی»، ج۳، ص۵۰.


رده‌های این صفحه : ادیبان قرن 5 (قمری) | درگذشتگان سال 342 (قمری) | شخصیت‌های قرن 5 (قمری) | قاریان قرن 5 (قمری) | مؤلفان قرن 5 (قمری) | محدثان اصفهان سده پنجم (قمری)
جعبه ابزار