• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اخذ

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اخذ از مفردات نهج البلاغه، به معنای گرفتن می‌باشد.


این واژه به‌معنای گرفتن، در سخنان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در مورد محمد بن ابی بکر بکار رفته است: «انتم طرداء الموت ان اقمتم له اخذکم و ان فررتم منه ادرککم؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۸۴، نامه۲۷.    
شما راندگان مرگ هستید، مرگ در پی شماست، اگر بایستید شما را می‌گیرد و اگر فرار کنید، شما را درک خواهد کرد.» مصادیق اخذ، مختلف است. مانند: اخذ پیمان، اخذ به‌عذاب، اخذ چیزی با دست. ولی در همه، معنای اوّلی ملحوظ است. نظیر: «اخذ الله بقلوبنا و قلوبکم الی الحق»
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۴۹، خطبه۱۷۳.    


۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۸۴، نامه۲۷.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۴۹، خطبه۱۷۳.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۲۸-۲۹.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه
جعبه ابزار