اخلاص در امر به معروف (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قرآن کریم نیز به رعایت اخلاص در ادای فریضه امر به معروف تاکید دارد.
امر در
لغت دو معنی دارد؛ یکی کار که جمع آن امور است
و دیگری دستور و طلب که جمع آن اوامر است.
معروف از ماده «عرف» به معنای شناخته شده
امر در اصطلاح، اسمی است برای هر کاری که با
عقل و
شریعت نیکو شناخته شده
پس امر به معروف یعنی فرمان دادن به نیکی.
... الا من امر بصدقة او معروف... ومن یفعل ذلک ابتغاء مرضات الله فسوف نؤتیه اجرا عظیمـا.
اساسا نجوا اگر در حضور جمعیت انجام پذیرد سوء ظن افراد را بر می‌انگیزد، و گاهی حتی در میان دوستان ایجاد بدبینی می‌کند، به همین دلیل بهتر است که جز در موارد ضرورت از این موضوع استفاده نشود و فلسفه حکم مزبور در قرآن نیز همین است.
البته گاهی حفظ آبروی انسانی ایجاب می‌کند که از نجوا استفاده شود، و از جمله آن کمکهای مالی است که در آیه فوق به عنوان صدقه از آن یاد شده است.
و یا امر به معروف کردن که گاهی اگر آشکارا گفته شود، طرف، در برابر جمعیت شرمنده می‌شود، و شاید به همین علت از پذیرش آن امتناع ورزد و مقاومت کند، که در آیه فوق از آن تعبیر به معروف شده است.
و یا در موارد اصلاح بین مردم که گاهی آشکارا گفتن مسائل جلو اصلاح را می‌گیرد، و باید با هر کدام از طرفین دعوا جداگانه و به صورت نجوا صحبت شود تا نقشه اصلاحی پیاده گردد.
در این سه مورد و آنچه مانند آنست، ضرورت اقتضا می‌کند که کار مثبت در زیر چتر نجوا قرار گیرد.
قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اخلاص در امر به معروف (قرآن)».
