• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ادات تنبیه (علوم قرانی)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ادات تنبیه، ادات مورد استفاده برای آگاهی دادن به چیزی را می‌گویند.



«تنبیه» به معنای آگاهی دادن است، و ادوات به کار رفته در این معنا عبارتند از:
۱. ا: (الم تر الی ربک کیف مد الظل...)؛ "آیا ندیده‌ای که پروردگارت چگونه سایه را گسترده است". و (الم نشرح لک صدرک)؛ "آیا برای تو سینه ات را نگشاده‌ایم ".
۲. الا (به فتح همزه و تخفیف لام): (... الا انهم هم السفهاء ولکن لا یعلمون)؛ " هشدار که آنان همان کم خردانند ولی نمی‌دانند ". که بر حتمی الوقوع بودن مابعد خودش دلالت می‌کند.


۱. فرقان/سوره۲۵، آیه۴۵.    
۲. انشراح/سوره۹۴، آیه۱.    
۳. بقره/سوره۲، آیه۱۳.    
۴. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۴، ص۲۳۵.    
۵. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۴، ص۱۷۹.    
۶. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۲، ص۱۸۸.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ادات تنبیه».    



جعبه ابزار