ادیب تهرانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ادیب تهرانی adīb-e tehrānī، میرزا محمدعلی (۱۲۶۴-۱۳۲۷ ش/ ۱۸۸۵- ۱۹۴۸ م)، عالم دینی، ادیب و مدرس.
ادیب در تهران زاده شد. پدرش میرزا محمدتقی حکیم‌باشی تهرانی از حکما و مشاهیر زمان خود و ملقب‌به اختر‌السلطنه بود.
ادیب پس از طی مقدمات، نزد میرزا کوچک ساوجی و برادرش شیخ آقابزرگ محمدحسن ساوجی به تحصیل ادبیات پرداخت. مدتی نیز در تهران از محضر شیخ عبدالحسین رشتی بهره برد. سپس به اراک رفت و نزد شیخ عبدالکریم حائری یزدی شاگردی کرد. پس از مهاجرت آیت‌الله حائری به قم، ادیب نیز در قم به حلقۀ درس استاد پیوست. او هم‌زمان با استفاده از محضر آیت‌الله حائری، به تدریس ادبیات و سطوح فقه و اصول در قم می‌پرداخت. شیخ یحیى عبادی طالقانی و شیخ محسن طاهری قمی از جملۀ شاگردان او در قم بودند.
ادیب در ۱۳۲۳ ش، به تهران بازگشت و عهده‌دار وظایف شرعی شد.
آقابزرگ تهرانی او را از مردان فاضل و با‌کمال و از زهاد متقی و باورع و از ادبای برجسته در روزگار خود معرفی کرده است.
از آثار او می‌توان به صراف الصرف در علم صرف، و تعلیقه بر مغنی اللبیب اشاره کرد.
ادیب در ۲۱ مهر ۱۳۲۷، در ۶۳سالگی در تهران درگذشت و پیکرش در قم در مقبرۀ حاج علی‌نقی کاشانی در قبرستان شیخان دفن شد.
قس: شریف، همانجا، که فوت او را در ۱۳۲۹ ش/ ۱۳۶۹ ق، ذکر کرده است).
•
احمدیان، مینا، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «ادیب تهرانی»، ص۶۸.
