• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

استعاره اصلیه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



استعاره اصلیه، استعاره با لفظ مستعار به صورت اسم جنس را می‌گویند.



«استعاره اصلیه» استعاره‌ای است که در آن مستعار (لفظی که استعاره در آن جاری شده است) اسم جنس غیرمشتق باشد؛ خواه اسم ذات باشد (همچون «اسد» برای مرد شجاع)، خواه اسم معنا (همچون «قتل»)، خواه اسم جنس حقیقی (مانند «انسان») و خواه اسم جنس تاویلی برای شخصیت‌های مشهور (مانند «حاتم» که مراد، انسان بخشنده و کریم است).


آیه : (وانه فی‌ام الکتاب...) که لفظ «ام» برای «اصل» که همان لوح محفوظ و آن اصل کتاب‌های آسمانی است، استعاره آورده شده است، و لفظ مستعار (ام) اسم غیرمشتق است.


این نوع استعاره را «استعاره اصلیه» گفته‌اند؛ چون استعاره در خود اسم واقع می‌شود؛ برخلاف « استعاره تبعیه » که در امور تقدیری می‌آید.
[۳] معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۵، ص۳۲۵.
[۴] عبدالقادر، حسین، القرآن والصورة البیانیة، ص۱۸۴.



استعاره تبعیه .


۱. زخرف/سوره۴۳، آیه۴.    .
۲. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۵۲.    
۳. معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۵، ص۳۲۵.
۴. عبدالقادر، حسین، القرآن والصورة البیانیة، ص۱۸۴.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «استعاره اصلیه».    



جعبه ابزار