• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اصیل (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اصیل از مفردات نهج البلاغه، به معنای فاصله‌ی زمانی عصر تا مغرب است.


به معنای ما بعد عصر تا مغرب، می‌باشد. جمع آن اصال است: «و سجدت له بالغدوّ و الاصآل الاشجار الناضرة؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۹۱، خطبه۱۳۳.    
و به خدا سجده می‌کنند در صبح‌ها و عصرها درختان سرسبز.» و نیز در خطبه ۲۲۲،
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۲، خطبه۲۲۲.    
آمده است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۹۱، خطبه۱۳۳.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۲، خطبه۲۲۲.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، «مفردات نهج البلاغه»، ص۵۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی
جعبه ابزار