• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اظهار*

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اظهار به اخراج هر حرفی از مخرج خاص آن بدون اخفا اطلاق می‌شود.



«اظهار» در لغت به معنای بیان و آشکارکردن، و در اصطلاح علم تجوید عبارت است از اخراج هر حرفی از مخرجش، بدون رعایت غنه (بدون اخفا)، یا اعطای حق حروف و اخراج آن‌ها از مخرج خاص شان.


برای مثال، اظهار نون ساکن یا تنوین - در صورتی که قبل از حروف حلقی (‌ها، عین، حا، همزه، خا) قرار بگیرند- بدین صورت است که باید آشکارا تلفظ بشوند؛ یعنی زبان کاملا به محل حرف نون می‌چسبد، و این حرف، خود را ظاهر می‌سازد؛ مانند: «ینهون»، «من خسفنا» و «اجر عظیم».
«اظهار» را از احکام میم ساکن نیز دانسته‌اند؛ به این صورت که اگر میم ساکن پیش از همه حروف الفبا به جز «میم» و «با» قرار گیرد، اظهار می‌شود.
[۲] محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۵.
[۳] شیخ عثمان، حسن، حق التلاوة، ص(۱۹۴-۱۹۵).



۱. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۳۱.    
۲. محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۵.
۳. شیخ عثمان، حسن، حق التلاوة، ص(۱۹۴-۱۹۵).



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«اظهار».    



جعبه ابزار