اعوذ (مفردات)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مفردات قرآن، اعوذ است. اعوذ از ریشه ( ع و ذ) است.
عوذ: پناه بردن. التجاء. «عاذَ بِهِ: لَجَأَ وَ اعْتَصَمَ».
قالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجاهِلِينَ گفت پناه ميبرم بخدا از اينكه از جاهلان باشم.
اعاذه: در پناه قرار دادن
وَ إِنِّي أُعِيذُها بِكَ وَ ذُرِّيَّتَها من او و ذرّيه‌اش را بتو ميسپارم.
استعاذه: پناه بردن و اعتصام.
فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ بخدا از شيطان رجيم پناه بر.
معاذ: مصدر ميمى است
قالَ مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي نصب آن براى مفعول مطلق است «اعُوذُ بِاللَّهِ مَعاذاً» يعنى: پناه بر خدا از اينكار كه تو مرا ميخوانى او مربّى من است (بنا بر آنكه ضمير إِنَّهُ بعزيز مصر راجع باشد).
قرشی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۶۸.
