التحفة اللطیفة فی تاریخ المدینة الشریفة (کتاب)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
«التحفة اللطیفة فی تاریخ المدینة الشریفة»، تالیف شمس الدین السخاوی (متوفی سنه ۹۰۲ ق) به
زبان عربی است. این اثر به ذکر احوال ساکنین
مدینه طیبه اختصاص دارد.
در این اثر اسامی ۴۰۹۹ نفر به ترتیب حروف الفبا تنظیم شده است. در جلد اول تا حرف ظاء
و در جلد دوم باقی حروف ذکر شده است.
کتاب با مقدمه مفصلی آغاز شده است. در این مقدمه پس از خطبه به کتاب «الاعلام بمن دخل المدینة من الاعلام» تالیف عفیف بن عبدالله بن محمد بن خلف المطری به عنوان منبع اصلی کتاب اشاره و از آن مطالبی که موافق نظرش بوده، استفاده کرده است. سپس نسب شریف
پیامبر مکرم
اسلام صلیاللهعلیهوآلهوسلّم را
عدنان نقل و به
سیره نبوی و مناقب و محاسن آن بزرگوار پرداخته است. ذکر حوادث صدر اسلام و
غزوات نبی به ترتیب
زمان وقوع آنها از دیگر مطالب طرح شده است. شرح و تفصیل
مسجد نبوی از استوانهها، ابواب، منارهها و... نیز در ادامه آمده است.
یکی از مباحثی که در کتب تاریخ مدینه رایج است، ذکر مساجدی است که
نبی اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلّم در آنها
نماز گزارده است که در این اثر نیز نام آنها ذکر شده است. مشاهد بقیع و دیگر اماکن مدینه منوره و ذکر نام کسانی که نبی صلیاللهعلیهوآلهوسلّم در هنگام غزوات و مانند آن بر مدینه گماردند، از مطالب دیگر مقدمه است.
بسط و تفصیل شرح حال اعلام مدینه متفاوت است؛ گاه به یک نیم خط بسنده شده و گاه چندین صفحه را در برگرفته است. اکنون به جهت آشنایی با شیوه نگارش نویسنده مواردی به عنوان نمونه ذکر میشود:
۱- در شماره ۹۹۲ ذکر حال
سیدالشهداء اباعبدالله الحسین علیهالسّلام چنین نگارش شده است: «الحسین بن
علی بن ابی طالب بن عبدالمطلب، ابوعبدالله هاشمی، ریحانه رسول الله و پسر دخترش
فاطمه زهرا سلاماللهعلیهم ، و یکی از دو آقای جوانان اهل
بهشت: در پنجم
شعبان سال چهارم هجری در مدینه نبوی متولد گردید. بین زمان تولد او و برادرش حسن یک ماه فاصله است (
امام حسن در ماه
رمضان متولد گردید). نبی صلیاللهعلیهوآلهوسلّم مکرر میفرمود: «خداوندا من آندو را دوست دارم تو نیز آنها را دوست بدار». او شبیهترین به اجدادش بود. او روایاتی از جدش حفظ داشت و از ایشان و پدرش و دیگران روایت میکرد. برادرش حسن، فرزندش علی، نوه اش
محمد بن علی الباقر، دخترش فاطمه،
فرزدق و دیگران از وی
روایت کردهاند.
مناقب و اخبار و شهادت ایشان بیش از یک مجلد نیازمند است. آن حضرت فاضل، کثیر الصلاة و
روزه و
حج بود. ۲۵ حج را پیاده به جای آورده بود. بسیار
صدقه میداد و تمامی کارهای نیک را انجام میداد. از هوای
نفس پرهیز میکرد. با یزید بن معاویه چه در زمان
حیات پدرش و چه پس از آن
بیعت نکرد. به مکه گریخت و اهل
کوفه به وی نامه نوشتند که به سوی آنها حرکت کند. او
مسلم به عقیل را به سوی آنها فرستاد تا برای او خبر بیاورد. ۱۲۰۰۰ نفر با مسلم بیعت کردند؛ اما زمانی که عبیدالله بن زیاد از جانب یزید ولایت کوفه را به دست گرفت، او را تنها گذاشتند. مسلم بن عقیل کشته شد و دو هزار سوار با عمر بن سعد بن ابی وقاص برای
قتل حسین گسیل شد. حسین علیهالسّلام در دهه اول
ذی الحجه سال ۶۰ هجری به همراه اهل بیتش و ۶۰ نفر از مشایخ کوفه از مکه خارج شد. نزدیکانش و دیگران او را از این
هجرت نهی کرده بودند؛ اما او سرباز زد و گفت: «من در رؤیا نبی صلیاللهعلیهوآلهوسلّم را دیدم که مرا به این کار امر فرمود». پس بر او گذشت آنچه گذشت و در
کربلاء در روز
عاشوراء روز شنبه سال ۶۱ هجری؛ در حالی که عطشان بود، به قتل رسید. قاتل وی در این روز عبیدالله بن زیاد یا سنان بن ابی انس نخعی لعنه الله بود. جسد شریفش در کربلاء دفن گردید و این سرزمین کرب و بلاء بود. در محل دفن راس آن حضرت اختلاف شده است. گفته شده که یزید آن را به مدینه ارسال کرد،
غسل و کفن شد و در
بقیع نزد قبر مادرش فاطمه مدفون گردید. و نیز گفته شده که به شام حمل شد و در راس عمود در
مسجد جامع دمشق در
عین القبله دفن گردید».
۲- در شماره ۱۵۸۶ نام
سلمان فارسی با نام سلمان الخیر آمده است. در شرح حال ایشان میخوانیم: «ابوعبدالله بن
اسلام فارسی، اصالتا اهل
اصفهان و یا رامهرمز بوده است. به هنگام ورود نبی صلیاللهعلیهوآلهوسلّم به مدینه اسلام آورد. اولین کسی بود که خندق را دیده بود. داستان اسلام آوردنش منحصر به فرد است. مسلم نام او را جزء ساکنین کوفه آورده است. ابی و کعب بن عجره و
ابن عباس و ابوسعید خدری و ابوالطفیل و جماعتی از صاحبه و تابعین از وی روایت کردهاند. رسول الله صلیاللهعلیهوآلهوسلّم فرموده است: «
خداوند از اصحابم چهار نفر را دوست دارد» و در بین آنها نام سلمان را ذکر کرده است. پیامبر بین او و ابی الدرداء پیوند برادری برقرار نمود. در زمان خلافت عثمان در سال ۳۳ یا ۳۶ یا ۳۷ رحلت فرمود».
۳- در شماره ۳۰۲۷ شرح حال علی بن الحسین بن
علی بن ابی طالب علیهالسّلام چنین آمده است: «
زین العابدین بن الحسین یا ابوالحسین یا ابومحمد یا ابوعبدالله، هاشمی، مدنی، مادرش امولد نامش غزاله و گفته شده که سلامه دختر
یزدگرد آخرین ملوک فارس بوده است. مسلم او را در سومین ردیف
تابعین مدینه ذکر کرده است. وی از پدرش عمویش حسن و ابن عباس و عایشه و ابی هریره و جابر وام سلمه و صفیه و سعید بن مسیب و مروان و دیگران روایت میکند. و از او برادرش محمد الباقر، زید، عمر، عبدالله، عاصم بن عمر، بن قتاته، حکم بن عتیبه، هشام بن عروه، مسلم بن بطین و... روایت میکنند. در بالین پدر شهیدش در کربلاء؛ در حالی که ۲۳ سال داشت، حاضر بود. وی به
دمشق رفت و مسجد دمشق به نام ایشان معروف است. وی از افاضل بنی هاشم و
فقهاء و عباد اهل مدینه بوده است؛ بلکه گفته شده در مدینه در آن زمان سیدالعابدین بوده است. زهری گفته است: هاشمی افضل از وی ندیدم و او پدر تمامی حسینیها است و برای
حسین علیهالسّلام فرزندی جز او باقی نماند. ایشان در
ربیع الاول سال ۵۸ هجری رحلت فرمود و در بقیع دفن گردید. ترجمه وی به اختصار ذکر شد».
بر این شرح حال که با توجه به اینکه نویسنده بر مذهب
اهل سنت بوده، ایراداتی وارد است که بر پژوهشگر
شیعه لازم است به آنها توجه کند. از جمله این اشکالات ذکر کسانی است که
امام سجاد علیهالسّلام از آنها
روایت کرده است. روشن است که برخی از این راویان؛ مانند ابی هریره و مروان از دیدگاه شیعه ثقه نیستند و امام از آباء طاهرینش روایت میکند و نیازی به ذکر این اشخاص در سلسله سند روایات نیست. دیگر اینکه
امام محمد باقر علیهالسّلام به عنوان برادر ایشان ذکر شده است که دو احتمال وجود دارد: اینکه در منبع مورد استناد اشتباه ذکر شده و یا در هنگام استنساخ چنین سهوی رخ داده است.
فهرست هر یک از مجلدات در انتهای آن آمده است. کتاب فاقد پاورقی است.
نرم افزار جغرافیای جهان اسلام، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور).