• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اوار (به ضم الف)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اوار (به ضم الف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای حرارت و شعله‌ی آتش می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص اطاعت نمودن از خدای تعالی، از این واژه استفاده نموده است.


اُوار (بضم الف) به معنای حرارت و شعله‌ی آتش می‌باشد. لذا در لغت آمده است: «الاوار حرّ النار و الشّمس و العطش و الدّخان و اللهّب.»
[۱] سیوطی، جلال الدین، أسماء البقاع والجبال فی القرآن الکریم، ص۹۷، بی‌جا، دار الأنوار، بی‌تا.    


این کلمه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. آنگاه که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در وصف طاعت خدا فرموده‌اند: «فانّ طاعة الله حرز من ... اوار نیران موقدة؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۱۳، خطبه۱۹۸.    
طاعت خدا نگاه دارنده از حرارت آتش افروخته شده می‌باشد.»

۱. ↑ سیوطی، جلال الدین، أسماء البقاع والجبال فی القرآن الکریم، ص۹۷، بی‌جا، دار الأنوار، بی‌تا.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۱۳، خطبه۱۹۸.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اُوار»، ص۱۰۰.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه‌ شناسی
جعبه ابزار