اکثر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَکْثَر (به فتح الف و ثاء و سکون کاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای مطلق کثرت و
زیادت است.
اَکْثَر:
اسم تفضیل و به معنای مطلق کثرت و
زیادت است. در
اقرب الموارد گفته: آن فوق النصف است.
(وَ لکِنَ اَکْثَرَ النَّاسِ لا یَشْکُرُونَ) (ولى بيشتر مردم،
شکر او را به جا نمى‌آورند)
یعنی در صورتی اکثر گفته می‌شود که بیشتر از نصف مردم شکرگزار نباشند.
این سخن در همه
آیات قابل تطبیق نیست و ظاهرا آن در بعضی از آیات به معنی مطلق زیادت است، مثل:
(وَ اِنْ کانَ رَجُلٌ یُورَثُ کَلالَةً اَوِ امْرَاَةٌ وَ لَهُ اَخٌ اَوْ اُخْتٌ فَلِکُلِّ واحِدٍ مِنْهُمَا السُّدُسُ فَاِنْ کانُوا اَکْثَرَ مِنْ ذلِکَ فَهُمْ شُرَکاءُ فِی الثُّلُثِ) (و اگر
میت مرد يا زنى بوده باشد كه
خواهر يا
برادر از او
ارث مى‌برند؛ و يك برادر يا يك خواهر دارد، سهم هر كدام، يك ششم است
[اگر برادر و خواهر مادرى باشد
]؛ و اگر بيش از يك نفر باشند، آنها در يك سوّم شريكند).
پیداست که «اکثر» در آیه شامل دو نفر و از دو نفر بالاتر است، زیرا اگر میّت دو خواهر یا دو برادر مادری داشته باشد، ثلث
مال را خواهند برد؛
و مثل:
(وَ اَثارُوا الْاَرْضَ وَ عَمَرُوها اَکْثَرَ مِمَّا عَمَرُوها) (و
زمین را براى
زراعت و
آبادی دگرگون ساختند و بيش از اينان، آن را آباد كردند)
ظاهرا مراد مطلق کثرت است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کثر"، ج۶، ص۹۱.
