تیمور در مسیر نخستین یورش خود به ایران در ۷۸۲ به اندخود رسید و به دیدار باباسنکو رفت و با او همسفره شد.
باباسنکو بی هیچ دلیل آشکار، سینه بره بریانی را برداشت و به سوی او افکند.
تیمور از این حرکت خوشحال شد و آن را به فال نیک گرفت که همچنان که بهترین پاره گوشت به سوی او افکنده شده است، بهترین پاره زمین یعنی خراسان را نیز بزودی فتح خواهد کرد.