بدأ
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بدأ یا
بدء یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای شروع و آغاز می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) هنگامی که در
مجلس عزایی شرکت نمود، نسبت به
اهل عزا از این واژه استفاده نموده است.
بدأ یا بدء به معنای شروع و آغاز آمده است. چنان‌که
خدای تعالی در
قرآن کریم می‌فرماید: «فَبَدَاَ بِاَوْعِیَتِهِمْ قَبْلَ وِعاءِ اَخِیهِ.»
واژه‌ی «ابداء» نیز به معنی آفریدن آمده که از همین مادّه است. همچنین واژه‌ی «ابتداء».
امام (صلوات‌الله‌علیه) هنگام شرکت کردن در مراسم تعزیه‌ای به اهل عزا فرمودند: «انّ هذا الامر لیس لکم بدا و لا الیکم انتهی و قد کان صاحبکم هذا یسافر فعدوه فی بعض اسفاره، فان قدم علیکم و الّا قدمتم علیه؛
مرگ از شما شروع نکرده و در شما تمام نشده، این
میّت به سفر می‌رفت، فعلا او را در سفر بدانید اگر او آمد هیچ، و گرنه شما پیش او خواهید رفت (به هر حال مفارقت همیشگی نیست).»
آن حضرت درباره‌ی حق تعالی فرموده است: «و لا یجری علیه السّکون و الحرکة و کیف یجری علیه ما هو اجراه و یعود فیه ما هو ابداه؛
وصف سکون و حرکت بر خدا جاری نمی‌شود چطور جاری می‌شود بر او چیزی که او جاریش کرده و چطور بر می‌گردد در او چیزی که او
آفریده است.»
همچنین در مورد دیگری فرموده است: «لم یؤده خلق ما ابتداء و لا تدبیر ماذرا؛
او را خسته نکرده آفریدن آنچه آفریده و نه تدبیر آنچه به وجود آورده است.»
«
مبدء»
اسم مکان است یعنی محلّ شروع.
امام (علیه‌السلام) در جای دیگری نیز فرموده‌اند: «انّما فرّق بینهم مبادی طینهم.»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بدأ، بدء»، ص۱۱۶.
