بره (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
برهه (به ضم باء و سکون راء) یا
بره، یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای زمان طولانی می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در مواردی از این واژه استفاده نموده است.
بُرهَه برهه (بر وزن غُرفه) یا بُرَه به معنای مقداری از زمان طویل و طولانی آمده است. چنان‌که در لغت آمده است: «البرهة: قطعة من الزمان طویلة.»
امام (علیه‌السلام) درباره‌ی ذکر
خدا فرموده است: «و ما برح لله، عزّت آلائه فی البرهة بعد البرهة ... عبادنا جاهم فی فکرهم و کلّمهم فی ذات عقولهم؛
پیوسته بوده است برای خدا در هر زمانی بعد از زمانی بندگانی که خدا با آن‌ها در ضمیرشان مناجات کرده و در عقلشان سخن گفته است.» خ ۲۲۲، ۳۴۲
این کلمه فقط دو بار در «نهج البلاغه» دیده می‌شود.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بُرهه»، ص۱۳۱.
