بعق
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَعَق
(به فتح باء و عین) یکی از مفردات
نهج البلاغه
به معنای شکافتن میباشد که
حضرت علی (علیهالسلام)
در
دعای استسقاء
از این واژه استفاده نموده است.
فهرست مندرجات
۱ - مفهومشناسی
۲ - کاربردها
۳ - تعداد کاربرد
۴ - پانویس
۵ - منبع
۱ - مفهومشناسی
[
ویرایش
]
بَعَق (به فتح باء) به معنای شکافتن آمده است. چنانکه گفته میشود: «بعق المطر الارض: شقّها»
۲ - کاربردها
[
ویرایش
]
امام (صلواتاللهعلیه) در دعای استسقاء فرموده: «اللهم ... انشر علینا رحمتک بالسحاب المنبعق و الربیع المغدق و النبات المونق؛
[۱]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۷۲، خطبه۱۱۵
خدایا
رحمت
خویش را بر ما بگستران با
ابری
که بواسطه باران شکافته میشود و با
بهار
پربارش و با روئیدنی سرور آور.»
۳ - تعداد کاربرد
[
ویرایش
]
این واژه فقط یکبار در «نهج البلاغه» آمده است.
۴ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۷۲، خطبه۱۱۵
۵ - منبع
[
ویرایش
]
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَعق»، ص۱۴۵-۱۴۶.
ردههای این صفحه :
دعا
|
مفردات نهج البلاغه
|
واژه شناسی
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی فقه
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیتست
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی فقه
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیتست
راهنمای تصویری