• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بلس

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بَلَس (به فتح باء و لام) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای یأس و ناامیدی، تحیر و سرگردانی می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص انسان‌های ناامید از این واژه استفاده نموده است.



بَلَس (به فتح باء و لام) به معنای یاس و نامیدی، تحیر و سرگردانی آمده است.
«ابلاس»: به معنی یاس است. چنان‌که طبرسی ذیل آیه ۱۲ سوره روم فرموده است به معنی تحیر و حیرت نیز آید. در قاموس نیز آمده است: «ابلس: یاس و تحیّر.»


امام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی فرموده است: «هذا و لم یاتهم یوم فیه یبلسون» و نیز خطبه ۱۹۰.
همچنین درباره میّت فرموده است: «ثم ادرج فی اکفانه مبلسا و جذب منقادا سلسا؛ ناامید و متحیّر در کفن‌هایش پیچیده شده و به طور تسلیم شده و به آسانی به طرف قبر کشیده شد.»


این واژه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. روم/سوره۳۰، آیه۱۲.    
۲. شیخ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن (ط دار المعرفة)، ج۸، ص۴۶۶.    
۳. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۲۵.    
۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۲۹، حکمت۲۶۷.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۸۱، خطبه۱۹۰.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۱۳، خطبه۸۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بلس»، ص۱۵۲-۱۵۳.    






جعبه ابزار