• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بلعوم

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بُلْعُوم (به ضم باء و سکون لام) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای حلقوم می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص پرخوری و شکمبارگی معاویه از این واژه استفاده نموده است.



بُلْعُوم (به ضم باء و سکون لام) به معنای حلقوم می‌باشد. چنان‌که گفته می‌شود: «البلعوم: مجری الطّعام فی الحلق.»


امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف معاویه فرموده است: «اما انّه سیظهر علیکم بعدی رجل رحب البلعوم مندحق البطن...؛ بعد از من مردی گشاد حلقوم (شکم پرست پرخور و آویزان شکم) بر شما مسلط خواهد شد.»


این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. حمیری، نشوان، شمس العلوم، ج۱، ص۶۲۰.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۹۲، خطبه۵۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ابلیس»، ص۱۵۳.    






جعبه ابزار