بکر ازدی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن بکر ازدی (پیش از
۴۶۰ هـ.ق) از راویان و مؤلفان
شیعه است.
شیخ طوسی (م ۴۶۰ هـ.ق) در
الفهرست او را صاحب روایت و نیز صاحب کتابی معرفی کرده است.
درباره‌ی هویت دقیق او اختلاف وجود دارد و احتمال اتحاد وی با دیگر محمد بن بکرها یا نسبت داشتن به بکر بن محمد بن عبدالرحمان ازدی مطرح شده است.
محمد بن بکر ازدی که در منابع رجالی شیعه چند تن با نام محمد بن بکر آمده‌اند.
شیخ طوسی در الفهرست در جایی از محمد بن بکر بدون لقب نام می‌برد و او را صاحب روایت می‌داند که راوی او احمد بن میثم است.
در جایی دیگر محمد بن بکر ازدی را صاحب کتابی معرفی می‌کند که ابراهیم بن سلیمان بن حیان خزاز از او روایت کرده است.
همچنین در
الرجال از ابوعبداللّه محمد بن بکر بن عبدالرحمان ارحبی کوفی، در شمار اصحاب
امام صادق (علیه‌السلام) یاد می‌کند که در سال (
۱۷۱ هـ.ق) در ۷۷ سالگی درگذشته است.
با این حال اتحاد برخی از این افراد به ویژه در دو مورد نخست احتمال داده شده است.
زیرا کتب قدما غالباً مجموعه‌های روایی بودند و تعدد راویان الزاماً دلیل بر تعدد مؤلفان نیست.
محمد بن بکر که الندیم از محمد بن بکر کاتب و شاعر یاد کرده است.
محمد بن بکر بن جناح کوفی (م
۲۶۳ هـ.ق) از محدثان شیعه است و در بررسی اتحاد باید مورد توجه قرار گیرد.
بکر بن محمد بن عبدالرحمان ازدی از دانشمندان بزرگ شیعه بوده و احتمال داده شده است که محمد بن بکر ازدی پسر او باشد.
ازدی احتمالا کتابی داشت که ابراهیم بن سلیمان بن حیان خزاز راوی آن است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «محمد بن بکر ازدی»، ج۴، ص۴۸۹-۴۸۸.
