بیتوته یا بات به معنای آن است که انسان شب را درک کند، بخوابد یا نخوابد، آمده است. چنان‌که در اقرب الموارد آمده است: «بات یبیت بیتوتة؛ ... ادرکه اللّیل نام او لم نیم.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره اصحاب رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم) فرموده است: «لقد رایت اصحاب محمد صلّی الله علیه و آله ... کانوا یصبحون شعثا غبرا و قد باتوا سجّدا و قیاما؛
یاران محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم) را دیدم مو ژولیده و غبار آلود صبح می‌کردند و شب آن‌ها را دریافته بود در حال سجده و قیام.» «سجّد»: جمع ساجد است. «قیام»: جمع قائم است. همچنین امام (علیه‌السلام) درباره خویش فرموده‌اند: «و الله لان ابیت علی حسک السعدان مسهّدا او اجّر فی الاغلال مصّفدا احبّ الّی من ان القی الله و رسوله یوم القیامة ظالما لبعض العباد.»
