البته یک تحلیل این است که بگوییم جوهر تمامی عقودتعهد است، اما این تعهد در عقود تملیکی فوراً اجرا می‌شود و در عقود عهدیاجرای آن با تأخیر همراه است.
در منابع فقهی تقسیم بیع به تملیکی و عهدی صریحاً مطرح نشده، ولی این بحث وجود دارد که آیا ماهیت و حقیقت بیع تملیک است یا تعهد به انتقال مبیع و ثمن، که به گونه ای به تقسیم مزبور در گستره عقود اشعار دارد؛ اما بر این دیدگاه که فقهاعقد بیع را دو قسم می‌دانند دلالت ندارد.
[۱]محمدتقی آملی، المکاسب و البیع، ج۱، ص۸۲ ـ۱۱۹، تقریرات درس محمدحسین نائینی، قم ۱۴۱۳.
