• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بین (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بَین (به فتح باء) بینونت و تبیان، از مفردات نهج البلاغه، به معنای وسط و میان می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در آفرینش هستی، از سوی خدای تعالی از این واژه استفاده نموده است.



بَین (به فتح باء) بینونت و تبیان، به معنای وسط و میان آمده است و چون وجود وسط توام با انفصال و ظهور و انقطاع است به‌همین جهت «بان» را به معنی قطع شدن و آشکار شدن گفته‌اند. چنان‌که گفته می‌شود: «بان الشی‌ء بیانا» یعنی آشکار شد.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی فرموده است: «و ما بین احدکم و بین الجنّة او النار الا الموت ان ینزل به» همچنین در رابطه با حق تعالی فرموده است: «بان من الاشیاء بالقهر لها و القدرة علیها و بانت الاشیاء منه بالخضوع له و الرجوع الیه؛ خدا از اشیاء قطع و کنار است با غلبه به آن‌ها و قدرت بر آن‌ها و موجودات از او قطع شده و غیر او هستند بواسطه خضوع به او و رجوع به سوی او.» یعنی خدا غیر اشیاء و اشیاء غیر خداست که خدا خالق و قادر و غالب است و آن‌ها مخلوق، مغلوب و خاضع.


این واژه به صورت مفرد و جمع ۱۵۰ ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. جوهری، أبو نصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیة، ج۵، ص۲۰۸۳.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۹۵، خطبه۶۴.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۱۲، خطبه۱۵۲.    
۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۳، خطبه۱۸۶.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۴۳، خطبه۹۷.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۴۲، نامه۵۳.    
۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۰۳، خطبه۱۹۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بین»، ص۱۶۶.    






جعبه ابزار