• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تاج (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تاج (به فتح تاء) یا تَوَّج یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای کلاه شاهان که حضرت علی (علیه‌السلام) پس از تمام شدن بیعت با ابوبکر در نهی از اختلاف بین مسلمانان، از این واژه استفاده نموده است.


تاج (به فتح تاء) یا تَوَّج به معنای کلاه شاهان آمده و جمع آن «تیجان» است.

امام (صلوات‌الله‌علیه) بعد از تمام شدن بیعت ابوبکر در نهی از اختلاف بین مردم مسلمان فرموده است: «ایها الناس شقّوا امواج الفتن بسفن النجاة و عرّجوا عن طریق المنافرة و ضعوا تیجان المفاخرة...؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۲، خطبه۵.    
امواج فتنه‌ها را با کشتی‌های نجات بشکافید و از راه منافرت و جدایی کنار روید و تاج‌های فخر فروشی را از سر بر دارید.»

این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۲، خطبه۵.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تاج، توج»، ص۱۷۸.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه‌ شناسی
جعبه ابزار